Overhauled Reject Part 8

Dahil nasa mood akong mag-edit. Heto na ang part 8.

TUTOK na tutok si Dan sa trabaho nang biglang tumunog ang telepono. Wala sa sariling inabot niya iyon at sinagot.

“May I speak to Ms. Lagman please?” wika ng nasa kabilang linya.

“Speaking.”

“Hi, dear. This is Cathy Gatchalian, I hope you remember me. Ako ang mama ni Hunter.”

Biglang napaupo ng tuwid si Dan. “Y-yes, yes ma’am. You need me to connect you to-”

“No”, agad na putol ng ginang sa kung anupang sasabihin niya. “Hindi si Hunter ang dahilan ng pagtawag ko.”

“Ah, eh, Ma'am, kung ganoon po, bakit po kayo napatawag?”

“Gusto sana kitang imbitahan na magmeryenda.”

“Ano po?”

“I want to invite you for a snack. 'Wag kang mag-alala, nasabi ko na kay Hunter at pumayag na siya. Siya ang nagsabing tawagan na lang kita.”

“P-pero-”

“'Wag mo nang istorbohin si Hunter dahil alam kong busy siya. Anyway, malapit na ako diyan sa opisina niyo. Just meet me at the lobby, okay? Don't keep me waiting.”

“O-okay, Ma'am.”

NAKATITIG si Hunter sa mga reports na nakapatong sa ibabaw ng kanyang mesa. Wala siya sa mood na magtrabaho ngayong araw. Hindi niya maipaliwanag pero basta parang hindi lang maganda ang gising niya.

He sighed ang leaned back on his chair. Ipinikit niya ang mga mata at sinubukang magrelax. And just when he felt himself relax a bit, saka naman tumunog ang kanyang cell phone. Drew was calling.

“This better be good or I’ll come over to your office and kick your ass,” dire-diretsong wika niya na sinagot lang nito ng malutong na tawa. “Ano'ng kailangan mo, Drew?”

“Tinawagan ako ni mama just a few minutes ago. Tinatanong niya ang numero sa direct line ng assistant mo.”

“Ano? Bakit niya tinatanong ang direct line ni Dan? Alam naman niya ang direct line ko pati na ang cell phone number ko.”

Narinig niya ang pagbuntong-hininga ni Drew. “Exactly.”

“Wait, are you saying that she deliberately asked for Dan's number?”

“Bingo!”

“Damn it!” 

“You’re welcome, Kuya!” Narinig pa niyang wika ni Drew bago niya pinutol ang linya. Mabilis na tumayo na siya at lumabas ng opisina. Ngunit ang bakanteng mesa na lamang ni Dan ang kanyang naabutan.

TAHIMIK na bumaba si Dan sa kotse at sumunod sa ina ni Hunter papasok sa isang malaking bahay doon sa isang village sa Makati. Nang anyayahan siya nitong magmeryenda kanina ay hindi niya inaasahang doon siya nito dadalhin sa bahay ng mga ito.

Nakarating sila sa garden kung saan mayroong garden set na may mga nakahandang pagkain. She suddenly felt uncomfortable. Parang may mali sa nangyayari pero hindi niya maisip kung ano iyon.

“Danika, okay lang ba kung tatawagin kitang Danika?” tanong ng ginang nang makaupo sila.

“Opo, okay lang po.”

Ngumiti ito bago nagpatuloy. “Alam kong nagtataka ka kung bakit bigla kitang niyayang magmeryenda. Ang totoo niyan ay hindi lang pagmemeryenda ang purpose nito. Gusto sana kitang makausap ng masinsinan.”

“Tungkol po saan?” Sa halip na sumagot ay uminom ito ng tubig. Medyo nag-alala si Dan sa iniaakto nito. “Okay lang po ba kayo? You look tense.” Hindi niya napigilang itanong.

“I’m fine, I’m just worried.”

“About what?”

“Not what, who. I’m worried about my son, Hunter.”

“May problema po ba kay Sir Hunter?”

Umiling ito. “Danika,” humugot ito ng malalim na hininga. “Alam mo bang gustong-gusto kita. I think you’re a really nice girl. At siguro kung naiba lang ang sitwasyon ay hindi ako magdadalawang-isip na tanggapin ka.”

Medyo naguluhan si Dan sa mga sinabi ng ginang pero hindi niya iyon ipinahalata.

“Pero hindi ko na mapapayagang mangyari uli kay Hunter ang nangyari sa kanya noon dahil kay Gena. That’s why I’m asking you to keep your distance from him.”

“Ha?”

“It has come to my attention that you’re his new girlfriend. Pero sa tingin ko ay hindi pa handa si Hunter na magkaroon uli ng girlfriend pagkatapos ng nangyari sa kanila ni Gena.”

Dan was speechless. Hindi niya alam kung ano ang isasagot dito. Ano ba ang pinagsasabi nito? Saan nito nakuha ang mga maling impormasyon na iyon?

“Ma’am, hindi ko alam kung sino ang nagsabi sa iyo ng mga ‘yan. But I can assure you that you’re wrong about my relationship with your son.”

Lumungkot ang mukha nito. “I really, really want to believe you.”

Dan was shocked! Pinilit niya ang sariling mag-isip kung paano ipapaliwanag dito ang totoo. She was about to start explaining when she heard a noise. Nang lingunin niya ang pinanggalingan niyon ay nakita niya si Hunter na tumatakbo palapit sa kanila.

“Hunter…”

NAGULAT si Dan sa biglaang pagdating ni Hunter doon. Nang makalapit ito ay matamang tumitig ito sa kanya. Somehow she felt a little better because he was there. Para bang sinasabi ng mga mata nitong hindi siya nito pababayaan.

“Ma, ano 'to?” agad na tanong nito nang makalapit sa kanila.

“Gusto ko lang makausap si Danika kaya niyaya ko siyang magmeryenda,” mahinahong sagot ng mama nito.

“Ma, kilala kita. Ano ba talaga 'to? Bakit pinapunta mo pa dito si Dan?”

“Nag-aalala lang naman ako sa'yo, Hunter. I don't want to see you hurt anymore.”

“Ano?” bahagyang tumaas ang boses nito saka nakakunot-noong nagpatuloy. “Ano ba'ng pinagsasabi mo, Ma?”

“Aksidenteng nagkita kami ni Gena kahapon sa paborito kong restaurant. Tapos-”

“Let me guess, kung anu-ano nanaman ang pinagsasabi sa'yo ng babaeng 'yon?” Frustrated na naupo sa kanyang tabi si Hunter saka bigla na lang kinuha ang kanyang juice na hindi pa niya nagagalaw. “Teka nga, painom muna. Parang biglang uminit ang ulo ko sa narinig kong pangalan.”

Nang maubos nito ang laman ng baso ay muli itong nagsalita. “First of all, paano ka nakakasigurong aksidente lang ang pagkikita niyo doon ni Gena? She could have deliberately waited for you, for all we know. Second, alam naman natin ang tunay na ugali ng babaeng 'yon. So bakit ka maniniwala sa mga pinagsasabi niya? Saka ano ang kinalaman dito ni Dan?”

“Pero, anak, napakaconvincing kasi niya eh. Saka-”

“Kahit na, Ma. Sa susunod kapag nakita mo siya, ikaw na lang ang umiwas, please?”

“Pero-” naputol ang kung ano pa mang sasabihin ng mama nito nang biglang lumabas ang papa ni Hunter at lumapit na din sa kanila.

“May problema ka nanaman ba, Hunter?” tanong nito nang mapatapat sa kanila “O kailangan mo na talagang mag-aral uli ng tamang pagpa-park? Sayang naman iyong binunggo mong lamppost sa gilid ng gate.”

“Don’t worry, Pa, I’ll pay for it.” Hinawakan na siya ni Hunter sa kamay at hinila patayo. Pagkatapos ay binalingan nito ang mga magulang. “Sa susunod na makikita mo si Gena, Ma, please lang 'wag mo na siyang kausapin. At kung anumang sinabi niya tungkol kay Dan, sigurado akong hindi totoo ang mga iyon.”

“Alright,” tumango ang mama nito bago bumaling sa kanya. “I apologize for this, Danika.”

“Okay lang po, I understand,” tanging nasabi niya bago siya tuluyang nahila ni Hunter palayo.

“Teka lang, anak. Sayang naman itong mga pinabili kong pagkain,” pahabol pa ng ginang.

“Next time na lang, Ma.”

“Baka gutom na si Danika. Hayaan mo na siyang samahan kami, ipapahatid ko na lang siya pagkatapos,” singit naman ng papa nito.

“Ako na ang magpapakain sa kanya.” Iyon lang at lalo pang binilisan ni Hunter ang paglalakad.

Pakiramdam ni Dan ay gusto na niyang maglaho na parang bula. Parang hindi tama na nandoon siya.

“Ahm, Sir?” bahagyang hinila ni Dan ang kamay mula sa pagkakahawak ni Hunter.

“What? You wanna stay? The answer is no.” Iyon lang at tuloy-tuloy na lumabas na sila.

Pagdating sa tabi ng kotse ni Hunter ay agad na napangiwi si Dan. Sa tabi niyon ay makikita ang nakatabinging poste ng ilaw. Iyon pala ang sinasabi ng papa nito kanina.

“Ano’ng nangyari, Sir Hunter?”

“I was in a hurry to get to you. Sige na, sumakay ka na.” Pautos na wika nito.

Nang makasakay sila ay mabilis na pinatakbo ni Hunter ang kotse paalis doon hanggang sa makarating sila sa condo nito.

“Sir, bakit tayo nandito?”

“Para mag-usap. Halika na sa loob.”

“Pero-”

“How about we make a deal? As of this moment, ayoko munang tatawagin mo akong Sir. I'm not your boss and you're not my assistant. Gusto ko lang na mag-usap tayo na parang magkaibigan. Okay lang ba sa'yo?”

“Sige.”

PAGPASOK sa condo ay dumiretso agad si Hunter sa kusina. Binuksan nito ang ref at naglabas ng beer na nakalata.

“Want some?”

“No, thanks. I don’t like beer,” sagot ni Dan. Naalala niya ang deal na binanggit nito bago sila umakyat papunta sa condo nito kaya hindi na siya nahiyang sumagot ng ganoon.

Nagkibit lang ng balikat si Hunter bago nagpatuloy sa pag-inom. Siya naman ay biglang nakaramdam ng gutom.

“Parang bigla akong nagutom. May iba pa bang laman ang ref mo maliban sa beer?”

“See for yourself.”

Nalukot ang kanyang mukha nang makita ang laman ng ref nito. “No wonder kailangan mo ng tagabili ng grocery. Wala namang edible dito sa ref mo eh.” Isinara na niya iyon at nagsimula siyang maghalungkat sa mga cupboards nito. May natagpuan siyang ingredients para sa spaghetti. Sinigurado muna niyang hindi pa expired ang mga iyon bago nagsimulang magluto. Tahimik lang si Hunter habang pinapanood siya nito sa ginagawa. Mukhang may malalin itong iniisip.

“Akala ko ba mag-uusap tayo kaya mo ako dinala dito?” hindi na napigilang itanong ni Dan habang hinihintay na matapos ang kanyang niluluto.

Pero hindi nito pinansin ang sinabi niya. “Marunong ka palang magluto.”

“Yeah, nagcooking lessons ako dati.”

“Seriously?”

Tumango siya. “Yup, kaya kong gawin ang lahat ng gawaing pambahay, you name it, I can do it.”

“Wow, you’re very domesticated.”

“Don’t laugh. Kasalanan ito ng pagkaparanoid ng papa ko.”

“What do you mean?”

“Mag-isang anak na babae lang kasi ako. Tapos namatay pa ang mama ko sa sakit sa puso nung bata pa ako. So literally, mag-isang babae na lang ako sa pamilya namin.”

“I’m sorry to hear about your mother. Ilan kayong magkakapatid?” interesadong tanong ni Hunter.

“Lima, para basketball team daw sabi ni papa.” Natawa ito sa sinabi niya. “Kaya lang sumablay eh. Nung lumabas ang panglima, babae pala at hindi lalaki.”

“So you have four brothers? Wow! Ako nga iisa lang ang kapatid ko pero nakukunsume parin ako doon. What more kung apat?”

“Sanayan lang yan,” nagkibit siya ng mga balikat.

“So you took over the household chores? Is that it?”

“Nope, ang totoo niyan ay buhay prinsesa ako sa bahay namin. Kaya lang naman ako ganito ka-domesticated ay dahil nga sa pagkaparanoid ng papa ko. Natakot siya na baka maging boyish daw ako. Kuwento niya sa amin, nagpromise daw siya kay mama bago ito namatay na hindi iyon mangyayari. Kaya niya ako inienroll sa mga ganitong klase ng lessons. Puro mga laruang pambabae lang din ang binibili niya sa akin noon. Tapos pinapagalitan niya ang mga kuya ko kapag sinasali nila ako sa mga larong panlalaki.”

Natawa nanaman ito sa kuwento niya. “Eh bakit panglalaki ang nickname mo?”

“Paano pa ba pwedeng paiksihin ang Danika? Ke Dan o Dani pa yan, pareho din namang tunog panlalaki. Mas nakasanayan ko na lang ang Dan dahil yun ang pinakamaiksi.”

“Ahh,” tumango-tango ito.

Ipinagpatuloy na niya ang pagluluto. Hinahalo na niya ang pasta at ang spaghetti sauce nang lumapit si Hunter. Mas gusto kasi niya ang ganoong preparasyon ng spaghetti.

“Wow, that smells delicious.” Pumikit pa ito habang nilalanghap ang mabangong amoy ng pagkain. “Can I have some?” Ngumiti pa ito.

Lihim na napangiti naman si Dan sa reaksiyon ni Hunter. Pare-pareho talaga ang mga lalaki. Wala itong ipinagkaiba sa papa niya at mga kuya, basta makaamoy ng bagong-lutong pagkain ay bumabait.

Nagsalin siya ng spaghetti sa dalawang plato pagkatapos ay tahimik silang kumain. Si Hunter ang unang bumasag sa katahimikang iyon.

“Kung ano man ang sinabi sa iyo ni mama, I’m sorry.”

“You don’t have to say that. Hindi naman ako nasaktan o na-offend. Actually, mas curious ako kung bakit niya nasabi ang mga iyon. Care to tell me what it's all about, Hunter?” Nang tingnan siya nito ng mataman ay medyo kinabahan siya.“Hey, ikaw ang nagsabi sa aking kalimutan ko muna na boss kita kaya 'wag mo akong tingnan ng ganyan.”

Umangat ang isang sulok ng mga labi nito. “Obviously, alam mo nang ex-girlfriend ko si Gena.”

Tumango siya bilang sagot. “You have some weird  taste, you know.”

“Actually, I did question my taste in women when I dated her.”

Natawa si Dan sa sinabi nito. “Ano'ng nangyari?”

“Well, Gena used to be my assistant.”

“Oh,” so that explains it. Kaya pala ganoon ang reaksiyon ng mama nito ay dati din nitong assistant si Gena.

Heto na ang part 9.

Heto ang mga naunang parts:

Overhauled Reject Part 1
Overhauled Reject Part 2
Overhauled Reject Part 3
Overhauled Reject Part 4
Overhauled Reject Part 5
Overhauled Reject Part 6
Overhauled Reject Part 7