Noong magbreak kami ni ex at bago maging kami ni Bobby, I met this guy. Itago na lamang natin siya sa pangalang Mac. hehe
Anyway, si Mac ay taga-Las Pinas kung hindi ako nagkakamali. Hindi ko na maalala kung paano kami nagkakilala. Everything was a blur at that time kasi nga depress-depressan pa ang drama ko kasi kakabreak lang namin ni ex.
So 'yun nga, I met Mac during the summer before my senior year in college. He was kind of like one of the heroes on pocketbooks in the sense that he was already an established guy at a young age. I think mas matanda lang siya sa akin ng dalawa o tatlong taon at that time. That makes him around 22 or 23 when I was 20.
Anyway, Mac already had his own business at such a young age. Mayroon siyang automotive shop sa Marikina. It mostly caters to motorcycles. At maliban sa pagkakaroon ng kotse ay mayroon din siyang dalawang motorcycle. LOL! Pangpocketbook talaga siya.
One time gusto niya akong bisitahin sa dorm ko. Tumanggi ako kasi medyo natatakot ako sa kanya. He was one of those aggressive kind of guys. Pang pocketbook talaga siya! He was one of those "I know what I want and I intend to get it" kind of guy. I was young and I didn't know how to handle him. So as a compromise pumayag na lang ako na siya ang maging date ko sa Acquaintance party ng college namin. Ginanap iyon sa Metro Concert Bar sa may West Avenue sa QC. I was still dancing for the College of Science Dance Troupe so I had to be at the venue very early. Kaya sinabihan ko na lang si Mac na dumiretso na doon at wag na akong sunduin.
So just like the heroes in the novels, of course he didn't arrive early LOL! Dumating siya nung patapos na ang program at saktong kami na ang sasayaw sa stage. Kaya hindi kami nmagsyadong nakapag-usap. After the program, tuloy lang ang party.
He was thoughtful at least. Sabi niya nafifeel daw niya na parang natatakot ako sa kanya kaya nagsama siya ng pinsan para naman hindi daw ako mailang. So we transferred to another bar. 'Yung medyo laid back at tahimik para makapagkwentuhan kami. I totally feel like a heroine in one of the pocketbooks.
So ganito ang nangyari.
Mac: Where do you wanna go?
Me: Ah, ehh.... kahit saan na lang... po.
Mac natatawa: Po? *napapailing sabay tingin sa pinsan niya*
Me: Ikaw na lang ang magdecide.
Mac: Sige, okay lang ba kung doon tayo sa *nakalimutan ko na kung ano ang binanggit niyang bar na nasa bandang Timog*
Me: tango lang ng tango kasi hindi alam ang sasabihin
Mac: Let's go? *sabay hawak sa siko ko at inalalayan ako papunta sa dala niyang kotse* Here lemme help you with that. *sabay kuha ng bag na hawak ko*
Pagdating sa tabi ng kotse ay binuksan niya ang pinto sa likod. Nagulat ako kasi akala ko doon niya ako pauupuin sa passenger side sa harap.
Mac: Si kuya *nalimot ko ang name ng pinsan niya* ang magda-drive. Dito ka na lang para hindi ka matakot sa amin. *sabay tawa*
Ako ay napangiti na lang.
Pagsakay sa kotse.
Mac: Ahm, Gel, may nakikita ka bang paper bag diyan? *sabay ngiti sa akin*
Me: *nagpalingon-lingon upang hanapin ang paper bag na sinasabi niya.* Ito ba? *sabay taas ng paper bag ng isang store ng mga damit.*
Mac: Kulay blue 'yun. *lumingon uli sabay tingin sa hawak ko* Oo, yan nga.
Me: Eto o *sabay abot sa kanya*
Mac: Ah hindi, para sa'yo 'yan. Regalo ko.
Me: Ha? *complete with shocked face*
Mac: Hawak mo na, bawal nang isoli ha. *sabay ngisi*
Nautakan ako dun ah hahaha! Matagal na kasi niya akong gustong bigyan daw ng regalo pero palagi na lang akong tumatanggi. Nahihiya kasi talaga ako. Hindi ako sanay sa ganun kasi naman, the only guys I ever dated were college guys. hahaha!
So true to his being a pocketbook hero. I found out that his gift was a fancy blouse na pwedeng gawing dress. It was orange because I've told him before that orange was my favorite color. And it was the perfect size for me. Yeah! Noon ko napatunayan na totoo pala talaga 'yong mga ganoong scene sa pocketbook. wahahhaha!
Read the Facebook post here.
Anyway, si Mac ay taga-Las Pinas kung hindi ako nagkakamali. Hindi ko na maalala kung paano kami nagkakilala. Everything was a blur at that time kasi nga depress-depressan pa ang drama ko kasi kakabreak lang namin ni ex.
So 'yun nga, I met Mac during the summer before my senior year in college. He was kind of like one of the heroes on pocketbooks in the sense that he was already an established guy at a young age. I think mas matanda lang siya sa akin ng dalawa o tatlong taon at that time. That makes him around 22 or 23 when I was 20.
Anyway, Mac already had his own business at such a young age. Mayroon siyang automotive shop sa Marikina. It mostly caters to motorcycles. At maliban sa pagkakaroon ng kotse ay mayroon din siyang dalawang motorcycle. LOL! Pangpocketbook talaga siya.
One time gusto niya akong bisitahin sa dorm ko. Tumanggi ako kasi medyo natatakot ako sa kanya. He was one of those aggressive kind of guys. Pang pocketbook talaga siya! He was one of those "I know what I want and I intend to get it" kind of guy. I was young and I didn't know how to handle him. So as a compromise pumayag na lang ako na siya ang maging date ko sa Acquaintance party ng college namin. Ginanap iyon sa Metro Concert Bar sa may West Avenue sa QC. I was still dancing for the College of Science Dance Troupe so I had to be at the venue very early. Kaya sinabihan ko na lang si Mac na dumiretso na doon at wag na akong sunduin.
So just like the heroes in the novels, of course he didn't arrive early LOL! Dumating siya nung patapos na ang program at saktong kami na ang sasayaw sa stage. Kaya hindi kami nmagsyadong nakapag-usap. After the program, tuloy lang ang party.
He was thoughtful at least. Sabi niya nafifeel daw niya na parang natatakot ako sa kanya kaya nagsama siya ng pinsan para naman hindi daw ako mailang. So we transferred to another bar. 'Yung medyo laid back at tahimik para makapagkwentuhan kami. I totally feel like a heroine in one of the pocketbooks.
So ganito ang nangyari.
Mac: Where do you wanna go?
Me: Ah, ehh.... kahit saan na lang... po.
Mac natatawa: Po? *napapailing sabay tingin sa pinsan niya*
Me: Ikaw na lang ang magdecide.
Mac: Sige, okay lang ba kung doon tayo sa *nakalimutan ko na kung ano ang binanggit niyang bar na nasa bandang Timog*
Me: tango lang ng tango kasi hindi alam ang sasabihin
Mac: Let's go? *sabay hawak sa siko ko at inalalayan ako papunta sa dala niyang kotse* Here lemme help you with that. *sabay kuha ng bag na hawak ko*
Pagdating sa tabi ng kotse ay binuksan niya ang pinto sa likod. Nagulat ako kasi akala ko doon niya ako pauupuin sa passenger side sa harap.
Mac: Si kuya *nalimot ko ang name ng pinsan niya* ang magda-drive. Dito ka na lang para hindi ka matakot sa amin. *sabay tawa*
Ako ay napangiti na lang.
Pagsakay sa kotse.
Mac: Ahm, Gel, may nakikita ka bang paper bag diyan? *sabay ngiti sa akin*
Me: *nagpalingon-lingon upang hanapin ang paper bag na sinasabi niya.* Ito ba? *sabay taas ng paper bag ng isang store ng mga damit.*
Mac: Kulay blue 'yun. *lumingon uli sabay tingin sa hawak ko* Oo, yan nga.
Me: Eto o *sabay abot sa kanya*
Mac: Ah hindi, para sa'yo 'yan. Regalo ko.
Me: Ha? *complete with shocked face*
Mac: Hawak mo na, bawal nang isoli ha. *sabay ngisi*
Nautakan ako dun ah hahaha! Matagal na kasi niya akong gustong bigyan daw ng regalo pero palagi na lang akong tumatanggi. Nahihiya kasi talaga ako. Hindi ako sanay sa ganun kasi naman, the only guys I ever dated were college guys. hahaha!
So true to his being a pocketbook hero. I found out that his gift was a fancy blouse na pwedeng gawing dress. It was orange because I've told him before that orange was my favorite color. And it was the perfect size for me. Yeah! Noon ko napatunayan na totoo pala talaga 'yong mga ganoong scene sa pocketbook. wahahhaha!
Read the Facebook post here.
Comments
Post a Comment